Acerola jako surowiec kosmetyczny

Egzotyczne surowce kosmetyczne

Przy projektowaniu kosmetyków często sięgamy po surowce otrzymywane z egzotycznych roślin. Wykorzystuje się surowce otrzymywane z różnych części roślin: korzeni, liści, kory, nasion lub owoców. Jednym z owoców, który znalazł zastosowanie najpierw w przemyśle spożywczym, a później w kosmetycznym jest acerola.

Acerola (Malpighia emarginata)

Acerola (Malpighia emarginata) to egzotyczny owoc, który pochodzi z karaibów chociaż rośnie również w Południowej Ameryce, na południu Meksyku, na Dominikanie czy w Brazyli. Czerwony owoc, który przypomina nasze rodzime czereśnie rośnie na krzewach. Acerola  znana jest też jako wiśnia z Barbados. Jest ceniona przede wszystkim za niezwykle dużą zawartość witaminy C

Ekstrakty z aceroli

W kosmetykach wykorzystuje się głównie ekstrakty z owoców aceroli (INCI Malpighia Punicifolia (Acerola) Fruit Extract; Malpighia Emarginata (Acerola) Fruit Extract). Wykazują one efektywne działanie przeciwrodnikowe dzięki czemu chronią skórę przez fotostarzeniem. Poprawiają koloryt skóry (działają rozjaśniająco) dzięki inhibicji melanogenezy. Badania in-vitro wskazują na stymulowanie syntezy kolagenu. Dzięki tym właściwościom są polecane do kosmetyków przeciwstarzeniowych, do cery zarówno tłustej jak i suchej. Znajdują też zastosowanie w naturalnych kosmetykach rozjaśniających koloryt oraz zapobiegających powstawaniu przebarwień.

Olej z mikroalg

Mikroalgi – prokariotyczne i eukariotyczne fotosyntetyzujące organizmy

Mikroalgo mogą szybko rosnąć i żyć w trudnych warunkach dzięki ich jednokomórkowej lub nieskomplikowanej wielokomórkowej strukturze. Są one obecne we wszystkich ekosystemach na Ziemi, nie tylko wodnych, ale także lądowych. Stanowią jedną z najbardziej heterogenicznych grup organizmów. W zależności od gatunku mikroalgi mogą być bogatym źródłem białek, węglowodanów czy lipidów.

Czytaj dalej „Olej z mikroalg”

Surowce roślinne w kosmetykach cz. 3 – olej z nasion żurawin

Nasiona owoców – odpad czy źródło cennych składników?

Jeszcze do niedawna nasiona owoców stanowiły bezużyteczny odpad przemysłu spożywczego. Dzisiaj wykorzystuje się je jako źródło olejów stosowanych zarówno przemyśle spożywczym jak i kosmetycznym. Przykładem może być olej z nasion żurawin (INCI: Vaccinium Macrocarpon Seed Oil). Czytaj dalej „Surowce roślinne w kosmetykach cz. 3 – olej z nasion żurawin”

“Niedoskonałości” surowców roślinnych

Robisz kosmetyki naturalne? Zdarzyło Ci się otworzyć słoik z surowcem tłuszczowym … a tam zbite grudy otoczone cieczą?

Wystarczy włożyć oliwę z oliwek do lodówki aby zauważyć, że na dnie pojawiają się białe grudki. Naturalne masło shea też na ogół rozwarstwia się i na dnie mamy stałą masę a na powierzchni ciecz.

Co jeśli surowiec wygląda jak na zdjęciu poniżej?

Czytaj dalej „“Niedoskonałości” surowców roślinnych”

Surowce roślinne w kosmetykach cz. 2 – Ananas Sativus (Pineapple) Fruit Extract

Ananas Sativus (Pineapple) Fruit Extract

W przypadku ekstraktów istotne jest nie tylko z jakiej części rośliny został zrobiony ale również jakiego użyto rozpuszczalnika. W przypadku ekstraktu z owocu ananasa na ogół są to ekstrakty wodne lub wodno-glicerynowe, które zawierają kwasy owocowe, cukry, aminokwasy. Mogą też zawierać enzym proteolityczny bromelainę.

Ekstrakt z owoców ananasa wykazuje łagodne działanie keratolityczne oraz kondycjonujące skórę (nawilżanie, wygładzanie). Stosuje się na ogół od 2 do 7% ekstraktu w końcowym produkcie. Ekstrakt z ananasa stosuje się zarówno w produktach do pielęgnacji twarzy i dekoltu jak i w szamponach czy odżywkach do włosów.

Surowce roślinne w kosmetykach cz. 1

Rozpoczynamy serię wpisów na temat surowców kosmetycznych pochodzenia roślinnego. Dziś szczypta historii.

Obecnie spojrzenia konsumentów kierują się ku kosmetykom naturalnym ze składnikami pochodzenia roślinnego. Stosowanie roślin do pielęgnacji urody nie jest nowym pomysłem i wiele wyciągów lub naparów z roślin stosowano już w poprzednich stuleciach. I tak, urzet barwierski (Isatis tinctoria), którego liście zawierają barwnik indygo, był stosowany w Bretanii do barwienia skóry. W Azji do barwienia włosów i zdobienia skóry stosowano hennę, pozyskiwaną z liści i pędów lawsonii bezbronnej (Lawsonia inermis L.). Starożytni Grecy do oczyszczania skóry używali oliwy z oliwek. W rejonie morza Śródziemnego do płukania ust i mycia twarzy wykorzystywano napar z krwawnika (Achillea millefolium L.), który łagodzi stany zapalne skóry, przyśpiesza eksfoliację naskórka, i ułatwia zamykanie ujść mieszków włosowych. Znane też było działanie gojące, oczyszczające i regenerujące rumianku (Chamomilla) oraz oczyszczające podbiału (Tussilago). Nawet wyciąg z cebuli pospolitej (Allium cepa L.), rośliny słabo kojarzącej się z kosmetykami, stosowano jako płukankę do włosów przetłuszczających się i z łupieżem.

Beata W. Domagalska, Safflower (Carthamus tinctorius) – forgotten cosmetic plant, Cosmetology Today, 2010, 2, 6-9.